18 Haziran mucizesi

Herşeyi biliyordum, ama herşeyi....
10.10.2007 sabahı, 07:30 "Hamileyim" diye açtım gözlerimi, testte çift çizgi çıkmasaydı da inanmazdım ki zaten, ben biliyorum çünkü...
Gebelik kesesi görününce cinsiyet belli olur mu? Ama ben doktoruma söyledim, bu kesinlikle erkek...Kız deslerdi de inanmazdım ki.
Başlarda çok sakin ve telaşsızdım, 8.hafta, 14.hafta, 22.hafta, herşey sükunet içinde, 26,32, 34 derken içimi bir telaş kapladı, Atlas acele edecek beni 40 hafta bekletmeyecek dedim. Rutin bir test, hım Gebelik Zehirlenmesi teşhisi. Eh bunuda biliyordum zaten, doktor değilim kesin teşhis koyamam ama biliyordum. 36. hafta, bir telaş bir panik, biraz korku - birazdan fazlaca korku - Atlas'ı kollarımda beklerken, aneztezili bir koklaşma, azıcık ten teması Atlas yoğun bakımda. Ağlamalı mıyım ?, yoksa hayatımın geri kalanında üstleneceğim rol gereği vakur, kendinden emin, karşısındakine güven veren, her zaman yanında olduğunu hissettiren, her soruna çözüm bulan ve ne olursa olsun, her ne şartta olursa olsun itidalini kaybetmeyen ANNE mi olmalıyım?
2. tercihe kullandım oyumu, eh tabiri cayizse "ANNE" oldum ya ben artık. Haydi kaldırın beni artık yataktan, tekerlekli sandelyeye de ihtiyacım yok, bebeğim nefes almakta zorlanırken sezeryan dikişlerim acısın ne olur ki ben koşa koşa gidicem yanına.
Ağlamıyordun, hala annenin karnındaki gibi mışıl mışıl uyuyordun sıcacık kuvezde. Elimi uzattım içeri, parmağımı koydum minicik avucunun içine;
"Artık burdayım, sakın korkma, yanındayım, sakın korkma..."
İşte böyle tanıştık gerçek dünya da...
Hastanenin en "hiperaktif" yoğun bakım annesi benmişim, öyle söyledi hemşireler. Hiç ayrılmadım ki yanından, hiç ayrılmayacağım ki.
Sonra "aşkla seyretmeyi" öğrendim. Sanırım bunun ne demek olduğunu çok yıllar sonra kendi bebeğin olduğunda anlayacaksın. AŞKLA SEYRETMEK... bakmaya, dokunmaya kıyamamak, gözlerini bir an olsun ayıramamak...
Bu arada ne yazık ki bilemediklerim de vardı tabi.
Hastaneden eve dönerken teyzeme uğramak istedim, hastalığı ağırlaşmıştı...İşte bunun O'nu son görüşüm olduğunu bilemedim.
Aslında Atlas'ı görmek için beni içten içten çağırdığını, Atlas'ın haberini diğer 2 meleğime - anne melek be babiş melek - götürmek istediğini bilemedim.
Şimdi Atlas'tan haberi olan 3 meleğim var - anne melek, babiş melek ve teyze melek -
Hep yanımdasınız bunu biliyorum.
İşte bu yazdıklarım 18 Haziran 2008 mucizesidir. Sadece kısa bir özet tabi...
Ve herkesin güncesi gibi Atlas'ın da güncesi böyle başladı, her geçen gün yeni bir kayıt ve yeni bir sayfayla yazılmaya devam ediyor...